آینده نیروی کار ایران

سلام
ممنون از نوشته خوبتان.
من فکر می کنم اگر همزمان با کم شدن تحریم ها، شرایط سرمایه گذاری خارجی و امنیت سرمایه مشهود و غیر مشهود هم بهتر شود شرکتهای خارجی را می توان قانع کرد که به جای جذب نیرو تز ایران، کار را به ایران منتقل کنند. حداقل در حوزه نرم افزار این کار شدنی است. این روش از یکسو برای شرکتهای خارجی کم هزینه تر و کم ریسک تر است و از سوی دیگر بازار کار ایران را خالی از نیروی کارآمد نمی کند و شرکتهای وطنی را تقویت می کند.
البته این نظر روی کاغذ خوب است. در مرحله عمل شرایط متفاوت است.
همین!

@علی
آقای واحد عزیز
خیلی خوشحالم که دوباره نوشته شما را میخوانم.
این ایده عالیست و برای هم ما و هم آنها خیلی جذاب است، بی تردید.
اما هماهنطور که در پاسخ قبلی عرض کردم، من در مورد نگرانی نیروی کار خودمان کمی نگرانم.
شرکتهای ما امروز ناشی از شرایط محیطی بیشتر عادت کرده اند که عدم موفقیت را به گردن عوامل خارج از خود بیندازند. بیشتر دوست داریم منتقد باشیم تا عمل کننده، مشتریان داخلی ما هم راضی نیستند، چه رسد به شرکتهای خارجی.
باید آماده شویم، باید روالهای بین المللی و تعامل با دیگران و نقش آفرینی تیمی را جایگزین رفتارهای نامناسب کنیم.
باید همه به استقبال پتانسیلهای جدید برویم، اما آماده و مجهز.
در صنعت نرم افزار، من صادقانه و فروتنانه کمتر دیده ام که شرکتها روالهای مناسبی داشته باشند و آماده این رقابت با هندیها و فیلیپینی ها باشند. اما کسب این آمادگی سخت نیست، فقط همت میخواهد و باور و باور کنید که کسانی که روی خودشان در این حوزه ها سرمایه گذاری کنند، بعید است که ضرر کنند.
سربلند باشید

سلام مجدد
من خودم را آماده می کنم. برای من شناخت خود که پیشرفت اندکی در آن کسب کرده ام راهگشاترین چیز بوده است میخواهم بگویم من تازه فهمیده ام که چرا تاکنون نتوانسته ام از دانش و مهارت های خودم( مثلا مهارت صحبت کردن به انگلیسی) استفاده ای که می شد را بکنم. دارم روی این بخش از وجودم کار می کنم و آنقدر کشف هایی که در این زمینه کرده ام حس پیروزی و شگفتی به من داده که مطمئنم دیگر هیچ وقت راهی را که شروع کرده ام متوقف نخواهم کرد. خیلی مشتاقم که راجع به روابط میان فردی و تعامل و کار تیمی هم یاد بگیرم و پیشرفت کنم. وبلاگ شما خیلی آموزنده و انگیزه بخش است. ممنون.

@هاشمی
آقای هاشمی عزیز
اجازه بدهید که من با شما موافق نباشم. اوضاع دنیا را نگاه کنید: اقتصاد خراب است، بدهی دولتها بالاست، وضعیت سیاسی چندان مطلوب نیست، شما فکر میکنید که رهبران دیگر کشورها چه کسانی هستند؟ ما نمیتوانیم چنان سیستمهایی را داشته باشیم؟ ما از نظر علمی مشکل خاصی نداریم، اما مشکلات رفتاری زیاد داریم که باید روی آنها کار کنیم .

امیدوارم که شرایط طوری شود که شما دلتان بخواهد همینجا بمانید و زندگی خوبی را تجربه کنید. و یادتان باشد که بارز ترین شاخصه رهبران و آدمهای موفق، خوش بینی است.
در هر دو صورت توجه به توسعه خود، یک شرط موفقیت است.
سربلند باشید

@پوینده دهکده جهانی
سلام
منم موافقم برای بهتر شدن اوضاع فردی باید توسعه فردی انجام بشه. اما در کشوری که اخلاق حرفه ای وجود نداره، مدیریت بسیار ضعیفه و به افراد توانمند اجازه رشد و فعالیت داده نمیشه و حتی اگر چنین شخصی بتونه کسب و کاری برای خودش راه بیندازه و بدرخشه صدها نفر و ارگان پیدا میشن و ازش باج و رشوه میخواند و اگه نده زمینش میزن چطوری میشه آدم امید خودشو حفظ کنه. در کشوری که دولت خودشو رقیب بخش خصوصی میدونه و تمام تصمیمات و قوانین را به نفع خودش و به ضرر بخش خصوصی تنظیم میکنه به سختی میشه که آدم بتونه شکوفا بشه.
حالا تمام این شرایط را بگذارید در کنار صحبتهایی که با اقوام مقیم کشورهای دیگه داشتم. اونها از همه چیز راضی بودن بجز یک چیز و اونهم مالیات که باید بپردازند و چون براشون جا نیفتاده یعنی برای ما ایرانیها جا نیفتاده به نظرشون سخته. اما وقتی اونها برای توسعه فردی خودشون تلاشی انجام دادند بلافاصله نتیجشو دیدن و شرایط کار و زندگیشون بهتر شده.
وقتی من این دو شرایط را کنار هم میگذارم دیگه امیدی برام نمیمونه.

سلام آقای کمالیان عزیز
بعد از خوندن توصیه های شما در مورد تعامل و پاسخ شما در یکی از کامنت ها به من که فرموده بودید، این مسئله آموختنی ست. هفته گذشته تو دوره مهارت های ارتباطی دکتر شیری شرکت کردم و واقعا چیزهای زیادی یاد گرفتم و دارم تمرین میکنم تا با همکارانی که تضاد فکری و رفتاری دارم رابطه بهتری داشته باشم.
خواستم به خاطر توصیه هاتون تشکر کنم.

این هم لینک دوره ای که شرکت کردم. خیلی عالی بود.
http://doctorshiri.com/fa/content/8248/%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7%DB%8C-6-%D8%AB%D8%A8%D8%AA-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D9%85%DB%8C%DA%A9%D9%86%D8%AF-%D8%A2/

سلام آن چیزی که من در دانشگاه می بینم علاقه ی بی حد و مرز دانشجویان و حتی خدمه ی دانشگاه برای رفتن از ایران است باید دانست خوشبینی غیرواقعی تبعات حاد و ناگزیری پس از عدم تحقق برای فرد خوشبین دارد.بهتر است در تحلیل هایتان کمی واقع بین باشید