سیصد نوشته
این سیصد و یکمین نوشته ای است که در این وبلاگ مینویسم. راه کمی آمده ام، اما خواستم همینجا، خلاصه اما صادقانه، از همه شما که وقتتان را به من داده اید، نوشته هایم را خوانده اید، نظراتتان را در میان گذاشته اید، راهنمائیم کرده اید، اجازه داده اید که به سازمانهایتان بیائیم و درد دلهایتان را بشنویم، و خلاصه من و این نوشته ها را که نه بر دانش من، که بر تجربیاتی که شما و امثال شما به من یاد داده اند، قابل دانسته اید، صمیمانه سپاسگزاری کنم.
تلاش کردم ساده بنویسم، آن طور که خودم بهتر میفهمم، از الفاظ و مرجعهایی که شما بهتر از من میشناسید، استفاده عملی استخراج کنم و به مشارکت بگذارم، تلاش کردم دلسوزانه و دو سویه، با نگاهی به تمام ذینفعان یک مسئله، بنویسم، برای نوشتن وقت گذاشتم، وقتی که عمدتاً از سهمیه خانواده ام خرج کردم و آنها بزرگوارانه من را در این راه تشویق و حمایت کردند.
گاهی پیامهایی میدهید که تمام خستگی ام را به در میبرد. گاهی حس میکنم توانسته ام به درک مشکلات شما، چه کارمند یک سازمان، و چه مدیر آن، نزدیک شوم. این بازخوردهای شا، حس خوبی را به من داده است که انگیزه ادامه دادن به نوشتن بوده است.
گاهی هم هشدار داده اید که از درک شما و مشکلاتتان عاجز بوده ام، این سرنخی بوده و هشداری، برای اینکه باید بیشتر بخوانم و یاد بگیرم.
داشنجویان عزیزی با من تماس گرفته اند که درخواست کمک داشته اند. معترفم که در این راه چندان نتوانسته ام کمک کنم. اما خوشحال میشوم که دانشجویان ما بیشتر و بیشتر به جستجو و تحقیق متمایل میشوند. باید در این حوزه بیشتر تلاش کنم.
خوانندگان جوان، خیلی خوب بوده اند. راحت تر و بی مهابا تر به چالش میکشند و صبورانه گوش میکنند. از همه آنها هم متشکرم.
خلاصه کنم، از یافتن کلمات مناسب، برای قدردانی از اینکه میخوانید، عاجزم. صداقتم در این قدردانی را بر عجزم در ادای این تشکر، ببخشید.
سربلند باشید
سلام
یادم هست یکبار مطلبی نوشتین درباره اینکه چرا مینویسید و گفتین تصمیم داشتین ۱۰۰ پست بنویسید و تمام! البته همون موقع تعداد پستهایی که نوشته بودید بیشتر شده بود ولی همین باعث شد که نگران بشم نکنه تصمیم بگیرید دیگه ننویسید. خیلی شده بود که دنبال مطلبی میگشتم، وبلاگهای خوبی پیدا میکردم ولی بعد میدیدم که وبلاگ بعد از مدتی آپ نشده و دلم خیلی میسوخت. من بیشتر میخونم و خیلی اهل کامنت گذاشتن نیستم ولی حقیقتش همین باعث شد که سعی کنم توی وبلاگ شما بنویسم تا بخاطر خواننده هاتون هم شده از خیر ننوشتن بگذرید :)
امیدوارم موفق باشید
سلام
مهمترین خصوصیتی که نوشته های شما داره اینه که با زبانی خیلی ساده و ملموس، نکاتی کلیدی رو بیان میکنید که با آنها مواجهیم ولی بهشون توجهی نکرده بودیم. امیدوارم که فاصله بین پستهای اخیر فقط ناشی از مشغله کاری باشه و همچنان به نوشتن ادامه بدید و با انگیزه ای دوچندان ، وبلاگ رو زنده و فعال نگه دارید.
بهتون تبریک میگم و براتون آرزوی موفقیت دارم.
@فاطمه
سلام
ممنون از شما و همه کسانی که نوشته هایم را میخوانند، نوشته هایی که چیزی نیست جز آنکه از امثال خود شما آموخته ام.
سربلند باشید
@یک همراه
سلام
از لطف شما ممنونم. به نظرم اصول مدیریت ذاتاً زبانی ساده دارد، پیچیدگی ناشی از سختی است که ما گاهی در درک مطالب با آن مواجه میشویم. ممنونم که یکی از خواننده های همیشگی هستید، و لطف میکنید و کامنت میگذارید. تلاش میکنم اگر چیزی برای نوشتن داشته باشم، تقدیم کنم.
باز هم صمیمانه ممنونم
سربلند باشید
سلام. خسته نباشید. دستمریزاد!
واقعا حوصله نوشتن و دغدغه محتوای خوب تولید کردن، زمان زیادی را از وقتهای نداشته مان در این روزها میگیرد. و شما به خوبی آنرا مدیریت کرده اید. تبریک!
امیدوارم این سیصد پست، به راحتی عدد ۱۰۰۰ را هم پشت سر بگذارد به همین کیفیت و محتوای اکنون. و امیدوارم شادابی و سلامتی همراه شما و خانواده گرامیتان باشد.
آقای وفای عزیز. همچنان فکر میکنم خوب است اگر این وبلاگ به روشهای دیگری نیز تکثیر شود، ایمیل، پاورقی روزنامه ای یا پادکست هایی از مشورت هایی که درجاهای مختلف داده اید و احتمالا پرسش و پاسخهای غیرمحرمانه و جذاب.
روی یاری و همراهی من هم اگر صلاح دانستید میتوانید حساب کنید.
@اباذرنفیسی
آقای نفیسی عزیز، سلام
شما از کسانی هستید که همیشه به من انگیزه داده اید، بیشتر از آنکه قابل باشم. راستش نمیدانم بتوانم به عددهای ۴۰۰و ۵۰۰و … برسم یا نه، اما از امیدی که دادید، ممنونم.
من تلاش میکنم، هر تجربه کوچکی که به دست میآورم را به اشتراک بگذارم، تا آنجا که محرمانه ماندن اطلاعات سازمانها را رعایت کنم. چون امید دارم که آزموده را نیازمائیم. نمیدانم چطور میشود پیشنهاد شما را اجرائی کرد، همیشه از نظرات ارزشمند و راهنمائی های سودمند شما و سایر دوستان، استقبال میکنم.
باز هم ممنونم
سربلند باشید
اراده و حسن نیتی که باعث نوشتن ۳۰۰ مطلب شده است واقعا ستودنی است. برای این کار عظیم به شما تبریک می گویم. روح نوشته های شما دارای نجابت و تامل خاصی است که برای وضعیت کنونی جامعه ما بسیار لازم است.
شما به نقطه اتکا (mile stone) قابل توجهی رسیده اید پیشنهاد می دهم که این ۳۰۰ نوشته را به نوعی و به روشی در یک قالب خاصی گذاشته و تبدیل به یک پکیج نمایید. ممکن است زمان بگیرد اما ارزشش را دارد. در این صورت محیط وبلاگستان بیشتر بهره مند خواهد شد.
پایدار باشید
@چیا چاره خواه
آقای چاره خواه عزیز
صادقانه فکر نمیکنم کاری انجام داده باشم. واقعیت کار انجام شده این بوده که کمی چشمم را باز کردم، کمی بهتر گوش کردم، آنچه را دیدم و شنیدم، کمی و فقط کمی سبک و سنگین کردم، اگر دیدم و حس کردم ممکن است این تجربه، عمری و زمانی را بیش از آنچه که صرف خوانش میشود، از دوستی و برای دوستی، مدیری، کارمندی زنده کند، آن را نوشتم. طوری نوشتم که خودم بفهمم، و بنابراین ساده نوشتم. همین.
حالا که مورد توجه چون شمایانی قرار گرفته، بسیار خوشحالم و دلگرمی های شما خستگی ام را می زداید.
نمیدانم بتوانم (توانش را داشته باشم و قابل این کار باشد) این نوشته ها را تبدیل به یک بسته بکنم یا نه، اما پیشنهاد شما را نمیتوانم نادیده بگیرم. حتما بخشی از مغز و دغدغه ام را به این امر اختصاص خواهم داد و حتما از راهنمائی شما هم استفاده میکنم.
باز هم ممنون
سربلند باشید
سلام
حقیقتا آشنایی با شما و این وبلاگ، در زندگی حرفهای و حتی شخصی من تأثیر بسیاری داشته است و مطمئنم برای بسیاری دیگر نیز همینگونه بوده است. اینکه با وجود مشغلههای بسیار زیادتان (که از نزدیک شاهد بودهام) همچنان مستمر و آموزنده مینویسید، خودش برای من درس دیگری است.
لطف شما نسبت به من همیشه باعث افتخار بوده است. برایتان موفقیت روزافزون در زندگی و کسب و کار و سلامتی و شادی در کنار خانوادهی محترم را آرزو دارم.
ارادتمند
علی نعمتی شهاب
@علی نعمتی شهاب
مهندس عزیز
از لطفت ممنونم. از اینکه همیشه مرا یاد میکنی و از اینکه به نوشته هایم توجه داری. برایت آرزوی موفقیت بیشتر دارم و به داشتن دوست عزیز مثل شما افتخار میکنم.
بخش عمده ای از نوشته های این وبلاگ، همانطور که نوشته ام، از نوشته های خوب شما در وبلاگ ارزشمند گزاره ها انگیزه گرفته است.
سربلند باشید
انتشار سیصدمین مطلب را خدمت شما تبریک عرض میکنم.
به اشتراک گذاشتن دانسته ها و انتقال یافته ها، بخششی ارزشمند است وعزم جنابعالی و بردباری خانواده محترم در طی این مسیر، آموختنی و ستودنی است.
به امید پشت سر گذاری عددهای چهار رقمی !
@همکار
سلام
از لطف شما متشکرم. راستش همانطور که عرض کرده ام و شما هم میدانید، من کوچک ترین سهم را در این نوشته ها داشته ام، اما بابت همین سهم کوچک هم خوشحالم.
سربلند باشید
از این که این وبلاگ مرتب به روز می شود، خوشحالم و تبریک می گویم. امیدوارم همچنان بر همین روال پیش بروید و حلال مشکلات سازمان ها باشید.
@شهرام کریمی
سلام
ممنون از لطف شما.
راستش مدتی خودم را متعهد کرده بودم که هفته ای سه مطلب بنویسم. خیلی سخت بود و خیلی دلچسب. این روزها کم آورده ام، باید بیشتر خودم را تحت فشار بگذارم و نوشته شما و دوستان دیگر، دلگرمی خوبی است که از آن برای زنده کردن آن انگیزه حتما استفاده خواهم کرد.
در خودم توان حل مشکلات سازمانها را نمیبینم، اما همیشه تلاش کرده ام. با این باور که ممکن است این حل شدن، و این بهتر شدن که من نقش بسیار حقیری ممکن است در آن داشته باشم، شاید به من وصال ندهد، اما امیدوارم فرزندان همه ما از آن منتفع شوند، و به این مسئله باور دارم.
خوشحالم که در این راه و در این باور تنها نیستم و خیلی ها در این راه تلاش میکنند و باز بسیار خوشحالم که من هم در این “قطار” یک بلیط درجه ۳ دارم.
به نظرم این نوشته خیلی شبیه I ها شد. :-)
سربلند باشید
خیلی خوشحالم که با وبلاگ شما آشنا شدم و از تجربیات و دانسته هاتون که به راحتی در اختیار بقیه قرار میدین استفاده می کنم. امیدوارم همیشه موفق باشین و همیشه این روحیه و انرژی رو برای نوشتن حفظ کنین.
@الهام
از لطف شما متشکرم. برای شما و همه مدیران جوان و کوشا آرزوی موفقیت میکنم.
سربلند باشید