کم اظهاری

باسلام.
واقعا که گل گفتید. بقول یکی از اساتیدمون که میگفت در این کشور لیسانسه زیاد داریم اما مهندس کم داریم. اکثر افرادی که از دانشگاههای ما فارغ التحصیل میشن در طول تحصیلشون غیر از کتب دانشگاهی کتاب دیگه ای را مطالعه نمی کنن تازه حتی اگر همون کتب دانشگاهی را هم درست مطالعه کنند. خود من به شخصه سال آخر که داشتم فارغ التحیل می شدم به سوال یکی از اساتید که پرسیده بود در این ۴ سال چی یاد گرفتی گفتم که من یاد گرفتم که چطوری یاد بگیرم. چون از روز اول به دروس دانشگاهی اعتقادی نداشتم و میدونستم این دروس فقط برای مدرک گرفتن به کار میاد و بعد از گرفتن مدرک باید فراموش بشوند. برای همین سعی کردم مطالب علمی مورد نیاز برای رشته کاریم را یاد بگیرم و هیچ وقت از مطالعه کردن دست نکشیدم. برای همین بعد از حدود ۷ سال کار در بخش دولتی حالا که اراده کردم وارد بخش خصوص بشم به علت داشتن همین مطالعات و علم بروز به راحتی اولین پروژه ام رو در زمان بسیار کوتاهی گرفتم. اما باز هم با تمام این قضایا دست از یادگیری و بروز کردن علم خودم دست نکشیدم.

اما متاسفانه افراد بسیار زیادی در جامعه ما زندگی میکنن که می خواهند بدون زحمت کشیدن و عرق جبین ریختن کار بسیار خوبی پیدا کنند و دست به سیاه و سفید نزنند و پول پارو کنند و نمی خواهند قبول کنند که برای رسیدن با اون بالاها باید زحمت کشید و به خودت سختی بدی. به قول قدما که گفتند” یکسال بخور نون و تره، یک عمر بخور نون و کره”.

حالا این افرادی که این طرز تفکر را دارند به نوعی مشتریان دانشگاهها هستند و دانشگاهها هم بر مبنای همین خواسته آنها خودشون را تطبیق میدند و به رفع نیاز آنها می پردازند. حالا برای تغییر باید تفکر افراد جامعه عوض بشه که اون وقت خیلی از مشکلات ما هم حل می شه.

@هاشمی
سلام
گاهی یک سوال خوب، مثل آنکه استادتان پرسیده، خیلی آدم را تکان میدهد و متوجه تر به اطراف میکند. خوب است گاهی این سوالها را از خودمان بپرسیم. این یک هنر است.
سربلند باشید

سلام
قبلا فکر میکردم که اگر کسی برود و اظهار علاقه کند که در شرکتی کارآموزی کند درخواستش پذیرفته می شود و اگر در آن دوره فقط جدیت نشان دهد استخدام هم می شود. راستش ولی باور به آن نداشتم. مثلا خودم یک سال اولی که در بازار کار بودم بجز تدریس کار دیگری نیافتم و گرچه آن ایده را هم داشتم جرات هم نداشتم که اینکار را بکنم هم از ترس رد شدن درخواست و هم از ترس اینکه دیگران چه فکری خواهند کرد که یک فوق لیسانس مهندسی چرا نمی تواند کار پیدا کند. ولی دیده ام که فردی آمده و شش ماه بی چشمداشت کاراموزی کرده و در این مدت هم فقط نشان داده که حاضر است شانه اش را زیر بار بدهد و صرفنظر از توانایی و مهارت اش دست آخر استخدام شده.

سلام مجدد
یک وقتی فکر می کردم که شجاعت معنایش نترس و جسور بودن است. تا اینکه اتفاقی در فرهنگ لغت دیدم در تعریف شجاعت نوشته «توانایی روبه رو شدن با خطر علیرغم ترس». دیدم چقدر اشتباه فکر میکردم. ترس در هر صورت هست، یک احساس و حتی واکنش ارگانیک. مهم خطر است و ارزیابی ما از آن. مثلا اینکه من خطر رد شدن یا حتی تحقیر شدن را چقدر ارزیابی می کنم. چقدر احتمال داشت که اگر من آن کار را می کردم درخواستم پذیرفته می شد و چقدر احتمال رد آن بود. آیا ارزیابی من از آن احتمالات درست بود؟ بعد، آیا خودم را آنقدر قوی می بینم که در صورت مواجه با عواقب بدی که پیش بینی می کردم از آن خارج شوم و دوباره دست به عمل بزنم؟ مگر رد شدن از طرف یک نفر پایان دنیاست؟
منظورتان را از پرانتزی که باز کردید نفهمیدم.
ممنون

@ابراهیم
چه تفسیر خوبی: ترس همیشه هست، مهم مواجهه من با آن است. این خیلی درست است. در مورد خشم و اضطراب و تقابل هم همین وضع است. اینها وجود دارد، من باید بتوانم با آنها مواجه شوم.
از پرانتز منظور خاصی نداشتم، فقط خواستم تاکید کنم که ما در واقع به خودمان باید نشان دهیم که میتوانیم قدم برداریم، هدف اثبات به خودمان است، بیشتر، تا کس دیگر یا سازمان.
سربلند باشید