سالی دیگر نو میشود

از نوروز سال قبل، تا امسال، 76 نوشته تقدیم کرده ام. در تمام نوشته ها سعی کرده ام که آنچه در دلم میگذرد، آنچه دیده ام، آنچه یاد گرفته ام را با شما که بزرگوارانه نوشته های این وبلاگ را دنبال میکنید، به اشتراک بگذارم. گهگاه از شما هم بازخوردهایی دریافت کرده ام که امیدوارم کرده و به من انگیزه داده اند. وقتی تنبلی کرده ام، گروهی از شما بزرگوارانه یادم کرده اید و با پیامهای دلگرم کننده از علت کاهلی پرسیده اید. این انگیزه ام را مضاعف کرده است.

از شما که میخوانید متشکرم، از شما که نظر میدهید، بیشتر و از شما که ایراد و اشکالات نوشته ها را گوشزد میفرمائید، بازهم بیشتر متشکرم.

سال 95 هم گذشت، اتفاقات خوب و بد رخ داد، من و شما همچنان این مسیر را میرویم، گاهی هدفمند و گاهی سر در گم. گاهی با پذیرش مسئولیتهایمان، گاهی با فرافکنی و نپذیرفتن ها، اما این مسیر ادامه دارد…

امسال هم دیدیم که چه ما هدف داشته باشیم و چه نداشته باشیم، این چرخ میچرخد. این ما هستیم که از زندگی استفاده میکنیم، یا نمیکنیم، منابع اطراف ما، ایده های خوب و بد ما، انتخابهای ما و انتخابهای دیگران، در جریان هستند. این ما هستیم که جای خودمان را در این زندگی تعیین میکنیم.

امید و باورم این است که کشورمان در مسیری رو به خوبی ها میرود. در این راه سختی زیاد است، دست انداز زیاد است، اما به همت ما، تک تک ما، با ایفای نقشی که داریم و باید خودمان تعریف کنیم، این راه میتواند سخت تر یا سهل تر طی شود.

بیائید باور کنیم که این من و شما هستیم که جا و شماره صندلی خود را در این استادیوم بزرگ تعیین میکنیم. بکوشیم که صندلی بهتری داشته باشیم و وقتی بازی تمام شد، حسرت از دست دادن صحنه های زیبای این بازی را با خود به یادگار نبریم. صندلیهای جلو تر و نزدیک تر به صحنه، گران ترند، اما زیباییها و ریسکهای بیشتری هم دارند. ما باید جای خودمان را انتخاب کنیم.

بیائید در هر یک از ماههای امسال یک عادت قدیمی و نامناسب را فراموش کنیم و یک عادت خوب و جدید را بیازمائیم. عادتهای جدید شاید همه خوب نباشند، آنها را بیازمائیم و اگر خوب بود، تحکیم کنیم و اگر نبود، بازاندیشی کنیم. هر ماه یک عادت! این میتواند ما را به نقاط خوبی برساند. از عادات ساده شروع کنیم، لازم نیست به خودمان سخت بگیریم، ساده شروع کنیم، و به خودمان جایزه بدهیم. شک نکنید که خیلی زود خواهید دید که اتفاقهای خوبی خواهند افتاد و این اتفاقهای خوب اثرات بزرگ خواهند داشت.

نمیدانم امسال سال خروس است یا خروش؟ من دوست دارم امسال سال خروش باشد، خروش بر تنبلی هایمان، بر نخواستن هایمان، بر کاستی هایمان و بر عادات نه چندان خوبی که داشته ایم.

سال خوبی برای همه انسانها آرزو کردن، کافی نیست. باید همه با هم بخواهیم و بکوشیم که امسال برای همه ما، سالی بهتر باشد. اگر کسی در اطراف ما حال خوبی ندارد، ما هم مسئولیم که حالش را بهتر کنیم. به او انگیزه بدهیم، از او بخواهیم که دیگر گون نگاه کند، و کمک کنیم که دست بر سر زانوی خویش گذارد و برای خود و آینده ای که پیش رو دارد، کاری کند.

به امید اینکه در صندلیهای جلوتر جای خوبی برای خودمان دست و پا کنیم….

نوروز، پیروز

سربلند باشید