ژستهای رفتاری
لابد شنیده اند که میگویند فلانی ادای مدیران را در می آورد؟ این هم یک آفت رفتاری است که خیلی خطر ناک است.
شنیده اند که مدیر باید برش داشته باشد، بعد تفسیر خودشان را از برش در نظر می آورند و سعی میکنند آنطور باشند.
شنیده اند که مدیر پر کار است، بعد هیچوقت، برای انجام کارها وقت ندارند.
اینها ژستهای مدیریتی است که سازمانها و افراد را نابود میکند.
راستی چرا اینطور است؟
عمده ی دلیل این موارد، ضعف اعتماد به نفس است. من در درونم میدانم که چیستم، اما دلم میخواهد که فلان طور باشم، بعد کسی را پیدا میکنم و او را الگو قرار میدهم و چون او با من فرق دارد، کاری که من میکنم میشود “ادای” او را در آوردن.
بدبختی اینجاست که فکر میکنم کسی نمیفهمد، در حالیکه همه میفهمند و همان اعتباری هم که میتوانست داشته باشد از دست میدهد.
یکی از کاربرد های آزمون های رفتاری این است که بدانیم واقعاً چه داشته هایی داریم و روی آنها سرمایه گذاری کنیم، نه اینکه دنبال چیزی برویم که نیستیم و خودمان و سازمان را آزار دهیم. در این مورد اینجا گفته ام.
باید باور کنیم که هر کس شیوه ای برای انجام کار دارد، که با دیگران فرق دارد، ممکن هم هست هر دو به یک نتیجه برسد، اما ادای دیگران را درآوردن، قطعاً در راستای موفق شدن نیست. یادتان باشد که ادا درآوردن، با الگو قرار دادن و آموختن فرق دارد.
سربلند باشید
