باز هم مصاحبه استخدامی

سلام
راستش برای کسی که قرار است مدیر یک بخش بشود من فکر میکنم داشتن تصویر کاری از خود ،یک اصل است .من اگر ندانم که در سه سال آینده قرار است در کجا بایستم چطور می توانم از سازمان این انتظار را داشته باشم که انتخاب مسیر آینده خود را به من بسپارد؟
سپاسگزارم که تجربه های خود را بصورت مشخص و موضوعی برایمان مطرح می فرمایید

@وکیلی
راستش من هم همین را سوال کردم که ایشان معتقد بودند که میتوانند دوگانه عمل کنند. من بر این باور نیستم.
سربلند باشید

به نظر مورد عجيب غريبي نيست. نوع تفكر مخصوصا در جوانهاي امروز كاملا متفاوت شده. بحث همان نسل X و Y است.
نسل قبل بلند مدت فكر مي كرد، كار را دوست داشت و متعهد به سازمان بود.
نسل جديد در حال زنده مي كند، به كار علاقه اي ندارد مگر اينكه مجبور باشد و به سازمان متعهد نيست، به نسل آينده هم تعهدي نميبيند براي خودش و حتي به فرزند خودش هم تعهدي ندارد، او فقط به خودش و آنهم تنها در لحظه‌ي حال متعهد است.
با يك نگاه پارادايميك، نسل ايكس نمي تواند نسل واي را درك كند و به صورت متقابل، چون هر دو با چهارچوب ذهني خودشان ديگري را قضاوت مي كنند، واي، ايكس را متهم مي كند با كار گرايي و عدم برقراري تعادل كار و زندگي، و ايكس، واي را متهم مي كند به تنبلي، بي فكري و بي برنامه اي
ميل به پيشرفت براي هر دو وجود دارد ولي تعريف پيشرفت متفاوت است، ميل به قدرت براي هر دو وجود دارد ولي با تعريف متفاوت و . . .

شاد باشيد كه لحظه در گذر است . . .

اگر مجبور نبودم احتمالا نه، استخدامش نمی کردم. اول اینکه دائم تأکید می کنه که ۱۰-۱۵ درصد دغدغه اش کاره، هرچند که صداقتش قابل تحسینه، اما این بی دغدغه بودن اصلا خوب نیست.
دوم اینکه وقتی برای ۳-۴ سال آینده اش هدف نداره، بیشتر از اینکه به خودش ضرر بزنه، به شرکتش ضرر می زنه. چون من نمی تونم پیش بینی کنم که برنامه اش چیه. اگر پیشنهاد کاری بهتری داشته باشه، چی می تونه باعث بشه که اون کارو رد یا قبول کنه و در کل، من با یه آدم نامشخص طرفم که نمی تونم روش حسابی باز کنم.

من در یک تجربه ی تیمی با همچین فردی در یک گروه بودم . در مواقع کم فشار خیلی خوب و به موقع وظایفش را انجام میداد ولی درست در انتهای کار که زمان بسیار کم بود و همه داشتند شبانه روز کار می کردند ایشان همان طور مثل روال قبلش عمل می کرد همین باعث بروز درگیری میان افراد گروه شد. خیلی تلاش کردم که آگاهش کنم ولی نشد. مجبور شدیم از گروه اخراجش کنیم تا لااقل بار روانی ای که روی سایرین داشت از بین برود. هم برای خودش بد شد که نتیجه ی ۱۰ ماه تلاشش را به خاطر یک ماه آخر از دست داد و هم به سایرین فشار آمد که باید جبران نبود او را می کردند.
البته در همین گروه هم فردی داشتیم که تا قبل از آن یک ماه آخر مثل همین دوست قبلیمان بود، با برنامه به کارهایش میرسید و سر موقع هم به خانه می رفت ولی آن یک ماه آخر وقتی شرایط را دید از جان مایه گذاشت و هم پای بقیه ایستاد و حتی چند شب خانه نرفت. همه به این اذعان داشتند که موفقیت ما نیمی اش به خاطر آن فرد دوم بود.
آدم اگر چه خوب است از روی برنامه کار کند ولی خوب شرایط ایجاب می کند که بعضی مواقع از برخی عقایدمان دست بکشیم. من اگر جای شما بودم یا ایشان را استخدام نمی کردم یا اگر استخدامشان می کردم پست مهمی به ایشان نمی دادم. یک کارمندی ساده !
راستی آن هم گروهی اول ما هم خیلی راست گو و صادق بود !

در يك جايي ميخواندم، مديران تنبل موفقتر از مديران زرنگ هستند،‌ زيرا هميشه دنبال راه حل ميانبر هستند. درستي و غلطش رو نمي دونم ولي اين بنده خدا نه تنبل بود و نه مشتاق، ۷۰ درصد توفضا بوده. از رشته تحصيليش هم پيداست كه تو تخيل سير ميكنه (کارشناسی ارشد کارآفرینی) . آخه كجاي دنيا با درس خوندن كارآفرين ميشن. تو كل تاريخ هر كارآفريني،‌يه عمر خون دل خورده( به قول معروف خاك صحنه خورده) بعد براي جوانتر ها محيطي براي اشتغال ايجاد كرده،‌ نه پشت ميز دانشگاه. اونم دانشگاههاي كيلويي ايران {(منم تو همين دانشگاهها،‌۲۰ سال پيش كه استاداش،‌استاد تر بودن، درس خوندم و ديدم دانشگاه نيستن، كتابخانه بي كيفيتن، نه محل توليدعلم)}.
متاسفانه نسل امروز يه چند سانتي از زمين فاصله گرفتن. به قول دوستمون هم، تو زمان حال هم زندگي نمي كنن. بيشتر سرگشتن تا شاعر. متاسفانه در دوره اي كه همه دنبال آمپول موفقيتند و با دوره هاي يه روزه و چندتا CD و فوق ليسانسهاي كشكي مثل بادكنك زيادي باد شدند و يه شبه ميخوان علامه بشن، از اين دست آدمهاي بلاتكليف، زياد شدند.نميدونند نابرده رنج و يه شبه، جز با رانت،‌ بجايي نميرسند

@ali
سلام
من از نتیجه استخدام ایشان اطلاعی ندارم، دسترسی هم به ایشان ندارم. اما برایم جالب است که بدانم شما ایشان را برای چه سمتی در نظر دارید؟
سربلند باشید