کم اظهاری

باسلام.
واقعا که گل گفتید. بقول یکی از اساتیدمون که میگفت در این کشور لیسانسه زیاد داریم اما مهندس کم داریم. اکثر افرادی که از دانشگاههای ما فارغ التحصیل میشن در طول تحصیلشون غیر از کتب دانشگاهی کتاب دیگه ای را مطالعه نمی کنن تازه حتی اگر همون کتب دانشگاهی را هم درست مطالعه کنند. خود من به شخصه سال آخر که داشتم فارغ التحیل می شدم به سوال یکی از اساتید که پرسیده بود در این ۴ سال چی یاد گرفتی گفتم که من یاد گرفتم که چطوری یاد بگیرم. چون از روز اول به دروس دانشگاهی اعتقادی نداشتم و میدونستم این دروس فقط برای مدرک گرفتن به کار میاد و بعد از گرفتن مدرک باید فراموش بشوند. برای همین سعی کردم مطالب علمی مورد نیاز برای رشته کاریم را یاد بگیرم و هیچ وقت از مطالعه کردن دست نکشیدم. برای همین بعد از حدود ۷ سال کار در بخش دولتی حالا که اراده کردم وارد بخش خصوص بشم به علت داشتن همین مطالعات و علم بروز به راحتی اولین پروژه ام رو در زمان بسیار کوتاهی گرفتم. اما باز هم با تمام این قضایا دست از یادگیری و بروز کردن علم خودم دست نکشیدم.

اما متاسفانه افراد بسیار زیادی در جامعه ما زندگی میکنن که می خواهند بدون زحمت کشیدن و عرق جبین ریختن کار بسیار خوبی پیدا کنند و دست به سیاه و سفید نزنند و پول پارو کنند و نمی خواهند قبول کنند که برای رسیدن با اون بالاها باید زحمت کشید و به خودت سختی بدی. به قول قدما که گفتند” یکسال بخور نون و تره، یک عمر بخور نون و کره”.

حالا این افرادی که این طرز تفکر را دارند به نوعی مشتریان دانشگاهها هستند و دانشگاهها هم بر مبنای همین خواسته آنها خودشون را تطبیق میدند و به رفع نیاز آنها می پردازند. حالا برای تغییر باید تفکر افراد جامعه عوض بشه که اون وقت خیلی از مشکلات ما هم حل می شه.

@هاشمی
سلام
گاهی یک سوال خوب، مثل آنکه استادتان پرسیده، خیلی آدم را تکان میدهد و متوجه تر به اطراف میکند. خوب است گاهی این سوالها را از خودمان بپرسیم. این یک هنر است.
سربلند باشید

سلام
قبلا فكر ميكردم كه اگر كسي برود و اظهار علاقه كند كه در شركتي كارآموزي كند درخواستش پذيرفته مي شود و اگر در آن دوره فقط جديت نشان دهد استخدام هم مي شود. راستش ولي باور به آن نداشتم. مثلا خودم يك سال اولي كه در بازار كار بودم بجز تدريس كار ديگري نيافتم و گرچه آن ايده را هم داشتم جرات هم نداشتم كه اينكار را بكنم هم از ترس رد شدن درخواست و هم از ترس اينكه ديگران چه فكري خواهند كرد كه يك فوق ليسانس مهندسي چرا نمي تواند كار پيدا كند. ولي ديده ام كه فردي آمده و شش ماه بي چشمداشت كاراموزي كرده و در اين مدت هم فقط نشان داده كه حاضر است شانه اش را زير بار بدهد و صرفنظر از توانايي و مهارت اش دست آخر استخدام شده.

سلام مجدد
يك وقتي فكر مي كردم كه شجاعت معنايش نترس و جسور بودن است. تا اينكه اتفاقي در فرهنگ لغت ديدم در تعريف شجاعت نوشته «توانايي روبه رو شدن با خطر عليرغم ترس». ديدم چقدر اشتباه فكر ميكردم. ترس در هر صورت هست، يك احساس و حتي واكنش ارگانيك. مهم خطر است و ارزيابي ما از آن. مثلا اينكه من خطر رد شدن يا حتي تحقير شدن را چقدر ارزيابي مي كنم. چقدر احتمال داشت كه اگر من آن كار را مي كردم درخواستم پذيرفته مي شد و چقدر احتمال رد آن بود. آيا ارزيابي من از آن احتمالات درست بود؟ بعد، آيا خودم را آنقدر قوي مي بينم كه در صورت مواجه با عواقب بدي كه پيش بيني مي كردم از آن خارج شوم و دوباره دست به عمل بزنم؟ مگر رد شدن از طرف يك نفر پايان دنياست؟
منظورتان را از پرانتزي كه باز كرديد نفهميدم.
ممنون

@ابراهیم
چه تفسیر خوبی: ترس همیشه هست، مهم مواجهه من با آن است. این خیلی درست است. در مورد خشم و اضطراب و تقابل هم همین وضع است. اینها وجود دارد، من باید بتوانم با آنها مواجه شوم.
از پرانتز منظور خاصی نداشتم، فقط خواستم تاکید کنم که ما در واقع به خودمان باید نشان دهیم که میتوانیم قدم برداریم، هدف اثبات به خودمان است، بیشتر، تا کس دیگر یا سازمان.
سربلند باشید