انگیزه نوشتن

آقای علی نعمتی شهاب عزیز اینجا مطلبی نوشته اند به بهانه هزارمین (هزاااار) مطلبشان در وبلاگ گزاره ها،‌که خیلی خوب و سازمان یافته است،‌آخرش هم دعوت کرده اند که هر کس بگوید چرا وبلاگ مینویسد و چرا هنوز مینویسد.

این مطلب در این راستاست.. چرا مینویسم…

آقای علی نعمتی شهاب عزیز اینجا مطلبی نوشته اند به بهانه هزارمین (هزاااار) مطلبشان در وبلاگ گزاره ها،‌که خیلی خوب و سازمان یافته است،‌آخرش هم دعوت کرده اند که هر کس بگوید چرا وبلاگ مینویسد و چرا هنوز مینویسد.

این مطلب در این راستاست.. چرا مینویسم…

همیشه از نوشتن لذت برده ام، اصلاً انگار میتوانم حس کنم که با نوشتن چقدر آسوده میشوم. انگار باری است که باید زمین گذاشته شود، وقتی مینویسم، خیالم راحت میشود که دیگر یادم نمیرود، نمیدانم شاید این هم از عوارض پیری است.

اما چرا شروع کردم به نوشتن در وبلاگ؟

راستش میل من به نوشتن، خواندن 2-3 تا وبلاگ خوب (مثل گزاره ها و رادمان)، و تشویق بزرگوارانی مثل آقای دکتر باراندوست و اینکه میدیدم چیزهایی یاد گرفته ام،‌ تجربه کرده ام،‌ دیده ام و خلاصه عمر صرف کرده ام، که شاید فقط شاید به درد کس دیگری هم بخورد. تصمیم گرفتم شروع کنم.

شروع کردم و با خودم قرار گذاشتم که 100 پست مینویسم و خداحافظ.

امروز این مطلب 172 است که مینویسم و نمیدانم چقدر دیگر ادامه خواهم داد، اما میدانم از اینکه مینویسم و از اینکه دوستانی هستند که میخوانند، خوشحال میشوم. این بهترین وسیله برای حفظ ارتباط با کسانی است که شاید هرگز آنها را ندیده باشم، اما تا امروز از آنها آموخته باشم….

امیدوارم بتواانم بازهم بنویسم… و امیدوارم که باشند دوستان عزیزی که بخوانند و نظر بدهند.

تلاشم این است که فقط وقتی بنویسم که موضوع ارزش وقت خواننده را داشته باشد، دوست دارم کوتاه بنویسم که حوصله خواننده سر نرود و علاقمندم که به هر نظری پاسخ بدهم که لطف دوستان بی جواب نماند.

سربلند باشید