تقابل و عدم درک در سازمانها

وقتی افراد سازمان، یا افراد و مدیران سازمان، نتوانند با هم تعامل کنند و نتوانند به درک مشترکی برسند، سازمان دچار مشکلات جدی میشود. این درست مثل شرایطی است که چند راننده، هر یک سعی کنند ماشینی را در جهت مورد نظر خودشان، جهتی که آن را مناسب میدانند،‌ هدایت کنند.

حتما هر کدام از این راننده هم برای خود دلایل کافی دارند، اما آنچه مهم است، این است که ماشین بالاخره به جائی نمیرسد.

اما چاره چیست و اشکال کجاست؟

یکی از اشکالات در عدم درک افراد از هم است. یعنی ما نسبت به دیگران قضاوتی میکنیم که با متر و معیار خودمان و متکی به شاخصه های رفتاری خودمان است.

فرض کنید شما یک High I هستید. شما فردی برونگرا، به شدت اهل یا حتی نیازمند ارتباطات، احتمالاً اهل حرف و صحبت هستید. حالا همکار شما که Low I  است میدانید شما را چطور میبیند؟

او فکر میکند که:

وای این چقدر حرف میزند، چقدر موقع حرف زدن وول میزند، بابا مگه مردم کورن؟ خودشون میبینن دیگه، چقدر توضیح میده، و ….

به این ترتیب او اصلاً علاقه ای ندارد که به شما نزدیک شود و رابطه ای کاری با شما داشته باشد. حرف زدن و حرکات شما، اینکه وقتی با او حرف میزنید، احتمالاً دستی بر شانه اش میزنید تا صمیمیت خود را نشان دهید، حال او را به هم میزند.

او سعی میکند بیشترین فاصله را از شما بگیرد.

همین مشکل بین تیپهای دیگر هم رخ میدهد و رفته رفته سازمان شما را به جزایری تبدیل میکند که حاکم هیچ جزیره ای حاضر نیست با حاکم جزیره دیگر حتی حرف بزند. اما همه هم افراد قابل و مورد نیاز سازمان هستند.

اینجاست که شما با شناخت شاخصه های رفتاری همکارانتان میتوانید نکاتی را به آنها گوشزد کنید. این نکات بر اساس شاخصه های رفتاری آنهاست. باید همیشه یادتان باشد که افراد در مورد بروز شاخصه های رفتاری شان، فکر نمیکنند، آنها را کم و بیش به صورت غریزی بروز میدهند. مثل نفس کشیدن.

اما اگر شما به آنها تذکر دهید که ممکن است این رفتار آنها، ایشان را با مشکلی مواجه کند، آن وقت است که راجع به آن مشکلات فکر میکنند و بدون آزرده شدن، رفتارشان را اصلاح میکنند.

همیشه باید یادمان باشد که در دنیای امروز، تعامل کلید موفقیتهای بزرگ است، ما باید به توسعه تعامل در سازمانمان کمک کنیم.

سربلند باشید