داستان یک تماس

با سلام و عرض ادب!
با خواندن مطالب وبلاگ خوان مذکور در شگفت شدم! واقعیت این است که به نظر من جواب ابلهان خاموشیست! اینگونه اشخاص اتفاقاً به دنبال پاسخ هستند! منظور من از پاسخ در اینجا، خود جواب کارشان نیست بلکه یک بهانه برای مورد توجه قرار گرفتن است.
جمع بندی شما در مورد شخصیت این شخص که فرمودید اینگونه رفتار میشود پارک دوبله را بسیار بسیار پسندیدم و کاملاً با آن موافقم. ولی نکته حائذ اهمیت این است که روزگار ما پر شده از اینگونه افراد و اگر فکری به حال این رفتار نکنیم، دود آن به چشم خود ما میرود. بدتر از آن اینکه این افراد در فضای به وجود آمده در کشور، جزو تصمیم گیران و اثربخشان جامعه نیز شده اند!!!

جالب بود.
در وبلاگ خودم هم با چنین مواردی برخورد کرده ام، طرف با اسم دختر یک سوال تخصصی پرسیده که در مرحله اول به صورت خلاصه جواب دادم و یک سری مرجع بهش معرفی کرده ام، بعد طرف فایل تمرین کلاسیشو برام فرستاده میگه تا کی میتونید برام انجام بدید!
حالا بهش میگم وقت نمی کنم و شما با مطالعه این موارد می تونید خودتون مساله رو حل کنید، جواب داده:” اگر نمی خواهید کمک کنید لطفا اذیت نکنید تا برم از یک نفر دیگه بپرسم ! ” :|
به نظرم جواب چهارم رو لازم نبود ادامه بدهید. کاملا مشخص است که طرف بیشتر از اینکه به دانستن اشتراک رفتار مولکولی و رابطه آن با رفتار افراد در سازمان علاقه مند باشد، به دروغگو و ریاکار خطاب کردن شما علاقه مند است.
شما هیچوقت قادر نخواهید بود در نظر چنین فردی راستگو جلوه کنید، و هر چه بیشتر توضیحات تکمیلی و ادب بیشتر در رد درخواست به خرج بدهید، بیشتر دروغگوتر خطاب می شوید!
شاید طرف D بالا داره که فقط به نتیجه درخواستش از شما نگاه میکنه و اون “نه” هست!

بیخیال، از این آدما زیاده، شاید اگه از ایمیل دوم جواب نمیدادید بهتر بود

@حامد @علی جلیلوند @مهدی
سلام و ممنون
راستش به دل که نگرفتم، اما به نظرم پاسخ ندادن به این آدمها، کار را بد تر میکند، شاید با تحممل و صبر بتوان جرقه ای در ذهنشان ایجاد کرد که فکر کنند شاید طرف هم حق داشته باشد. گاهی این آدمها حق خودتان بودن را هم از شما میگیرند. این وظیفه همه ماست که با اینها حرف بزنیم و توجه بدهیم. البته تا جائی باید تحمل کرد و بعد چاره ای جز سکوت نیست.
ممنون که همراه بودید
سربلند باشید

@سردار
من هم امیدوارم :-) یعنی جز این امید چاره ای نیست. و نکته پنهان شما خیلی درست است، شاید من هم گاهی در این فاز هستم و خودم خبر ندارم!
سربلند باشید

@امین
سلام
راستش باید اعتراف کنم که جواب ندادن به این برخوردها کمی برایم سخت است و میدانم که این یک محدودیت جدی من است. این جواب مدادن مثل این است که طرف را در دنیای خود رها کنیم. به نظرم ما نسبت به این آدمها و همه آنها که دوبله پارک میکنند و طلبکار هم هستند، وظیفه ای داریم. باز هم اعتراف میکنم که این یک محدودیت من است.
سربلند باشید

@همکار
سلام
اعتراف میکنم که نباید عصبانی میشدم. شاید کمی نتوانستم خود را کنترل کنم. همانطور که عرض کردم این یکی از محدودیتهای من است .
سربلند باشید

@مهر
سلام
راستش من هم اول فکر کردم که شاید فارسی زبان نباشند، اما بعدا دیدم که شاید اینطور نباشد. برایم کمی سخت بود که توی ذوقشان بزنم، فکر کردم ذات موضوع واقعاً جالب است اما صادقانه نوشتم که من چیزی از این موضوع نمیدانم. امیدوار بودم که درک کنند.
“نه” موثر گفتن خیلی خوب است. باید تمرین کنم. همین امروز یک تمرین انجام دادم. امیدوارم موفق شوم.
سربلند باشید

@الهام
سلام
این همان پائین بودن درک از خود و نیازهای خود و دیگران است که اجازه میدهد ما ایمیلهای بعدی را بزنیم و بر خواسته های خود سماجت (نه پافشاری) کنیم.
من اگر قدرتی داشتم دستور میدادم هوش هیجانی را برای همه ملت ایران آموزش فراگیر و رایگان بدهند. وضع خیلی چیزها بهتر میشد… اما قدرتش را ندارم…:-)
سربلند باشید

@کریم
سلام. ممنون که نگاهی دیگر را مطرح کردید. کاش راهنمایی میکردید که چرا نباید این ارتباط را با دیگران مطرح میکردم؟ نظر شخصی شماست یا دلیلی دارید؟
در مرد هوش هیجانی من و ضرورت بالا بردن آستانه تحملم ، ضمن اینکه رد نمیکنم، خیلی کمک کننده است اگر نشانه ها را هم بفرمایید تا بتوانم بر اساس مشاهده شما، به خودم کمک کنم.
باز هم ممنون
سربلند باشید

با عرض معذرت باید بگم که من هم با نظر آقای کریم موافقم. اول از همه اینکه نباید اسم ایشون رو ذکر می کردید.دوم اینکه اونطور که من از روال کار وبلاگ شما دستگیرم شده روزهای یکشنبه و چهارشنبه به طور معمول پست میگذارید. اینکه چنین پستی رو روز جمعه گذاشتید و در عین حال براحتی اسم ایشون رو بردید نشون دهنده اینه که نتونستید بر عصبانیت خودتون غلبه کنید. می تونستید از مرحله دوم یا سوم اصلا جوابش رو ندید و فراموشش کنید . ولی چون زود عصبانی شدید، عجولانه تصمیم گرفتید و بقیه دوستان هم بر این تصمیم صحه گذاشتند.
تمرین هوش هیجانی برای هممون لازمه ، بخصوص برای کسانی که بیش از بقیه بقول معروف دستی بر آتش دارند.
امیدوارم از نظر من برآشفته نشده باشید.

@سعید
سلام
چرا معذرت؟ این حق شماست که نظری داشته باشید و وظیفه من و دیگران است که به آن احترام بگذاریم. عجب نگاه تیزبینی دارید، ممنون که توجه دارید که پستها در روزهای یکشنبه و چهارشنبه منتشر میشوند. اما در مورد اینکه چرا این موضوع استثنا شده، دلیل این است (و اولین بار هم نیست) که وقتی به موضوعی تازه بر میخورم، در لابلای نوشته های منظم، ان را هم منتشر میکنم. به خصوص اگر موضوع زنده باشد. یعنی تازه رخ داده باشد. من هیچ انگیزه ای برا تنبیه یا انتقام نداشتم. وقتی هم منتشر کردم، هیچ حسی جز اشتراک یک تجربه نداشتم.

من با جواب ندادن مشکل دارم. خود شما اگر من پاسخی به ایمیلتان که یک در خواست است و به نظر شما هم معقول و منطقی است، ندهم چه حسی خواهید داشت؟ من مایل نیستم که قطع کننده یک چنین ارتباطی باشم، مگر آنکه مثل ایشان کاملاً روشن شود که طرف مقابل تعامل صحیحی ندارد و از چارچوب خارج شود.
با کمال احترام به تمام دوستان، من جواب ندادن را راه حل مناسبی نمیدانم.

موافقم که هوش هیجانی برای همه ما (از همه بیشتر برای خود من) لازم است، نکته این است که ما (و خود من) متوجه نیستیم که چه میکنیم، چنین نمونه هایی کمک میکند که متوجه شویم که کاری که ما میکنیم هم شاید به همین اندازه نامعقول باشد. من برای انتشار این مطالب در این راستا انگیزه دارم.

شک نکنید که از نوشته شما برآشفته نشدم، خیلی هم استفاده کردم و ممنونم.
سربلند باشید

@پوینده دهکده جهانی
راستش من هم جواب ندادن دوست ندارم اما اگر کسی چیزی نپرسه بهتر میدونم جوابی هم ندم. مثل کسی که دوبله پارک کرده و اینو بی احترامی به بقیه نمیدونه و حق خودش هم میدونه که این کار رو بکنه، اگر چیزی هم بگید برمیگرده یه چیز بالاتر میگه که یا باید مثل خودش بشی و برخورد کنی یا اینکه راهتو بگیری بری و اعصاب خودتو خرد کنی. کلن این جور آدما از همه چی و همه کس توقع دارن اونم خیلی زیاد، ادعاشون هم زیاده در حد تیم ملی. سعی میکنم اینجور آدما رو قضاوت نکنم اما همیشه چنین حسی از رفتار ها و گفتارهاشون نصیبم شده.
البته اینهایی که نوشتم ربطی به این سوال و جواب ایمیلی شما و این آقا/خانم نداشت :)

موفق باشید

سلام. ممنون از جوابتون

کاملا درست فکر کردید. منظورم دقیقا همین بود. و دلیلم این بود که…. من زمان زیادی از زندگیم رو صرف آدما کردم. صرف کمک به آدما صرف اینکه همیشه احساس می کردم باید آدما رو از مسیر اشتباهی که در پیش دارند آگاه کنم. دقیقا نکته اینجاست. کسایی که من رو دوست خودشون می دونستن روشون اثر داشتم اما کسایی که همچین دیدگاهی نداشتن فقط و فقط دچار احساس مبارزه می شدن…. و خوب من آدم آرومیم….. چون شما خودتون کسی هستید که عصبانی میشید و حتما و حتما کسانی مثل این آقا شما رو عصبانی میکنن…. پس بهتره…….

و اینکه یک چیزم بگم واقعا احساس میکنم… این آقا خیلی اشتباه کردن ولی حقش نبود اسمش رو اعلام میکردید شاید به عنوان یک داستان تعریف می کردید بهتر بود تا اینکه عینا و با ذکر اسم می نوشتید.

بابت توضیحاتم البته پوزش می طلبم…

@پوینده دهکده جهانی
و متاسفانه جامعه پر شده از این دسته از افراد؛ همیشه خواسته‌های بیجا دارند و می‌خواهند کار خودشان را گردن دیگران بیندازند آنهم در کمال پررویی. یعنی همیشه طلبکار هستند و همیشه دیگران را موظف به انجام خواسته‌های بیجا و حتی غیرمنظقی شان می‌دانند. فکر میکنم این رفتار به تدریج در جوانان نسل دهه شصت و بعد از اون دهه هفتاد زیاد شده و دلیلش هم اینه که حوصله ندارند کاری رو خودشون انجام بدهند و دنبال آسانترین و کوتاهترین راه برای انجام کارها می‌گردند و آن را نشانه زرنگی می دانند. این از توی مدارس دیده میشه، تا توی دانشگاهها که میبینیم باعث شده چقدر کیفیت کار (چه تمرینهای کلاسی، چه پروژه‌های درسی و چه پایان‌نامه‌ها) و کیفیت خروجی دانشگاهها پایین بیاد. بعدش هم این معضل کشیده میشه به محیطهای کاری که هیچ کاری بلد نیستند و هیچ تلاشی برای یاد گرفتن نمیکنند، هیچ زحمتی نمیکشند و تازه طلبکار هم هستند. واقعا نمیدونم ریشه این رفتار رو به گسترش چیه و خیلی دلم میخواد بدونم، چیزی که میدونم اینه که به محیط خانوادگی خیلی مرتبطه.

@ابوالفضل آهنی
سلام و ممنون از مشارکتتان
با کمال احترام به نظر جنابعالی، راستش نمیدانم این عیب من است یا چیز دیگر، اما در دیدگاه من، مگر در یک بن بست واقعی و حتمی، جواب ندادن راه حل نیست. شاید این برداشت که هر کس پینگلیش نوست را نباید پاسخ داد یا معقول نیست، را نتوانم هضم کنم یا شاید خطا کنم.
سربلند باشید

سلام، خیلی جالب بود آقای کمالیان/. یه همچین کیس هایی جای مطالعه دارن. خیلی جالب تر هم میشد شما با توجه به مدل دیسک ایشون رو تحلیل میکردید.
لطفا با اینجانب به همان سرعتی که به ایشون پاسخ دادید ایمیل بزنید (: و یا شماره تماس خودتونو ارسال کنید بنده باشما تماس بگیرم.
ارادتمند

من شخصا با جواب ندادن و مقابله نکردن از ریشه مخالف هستم

پیشنهاد میکنم دوستانی که فکر می کنن بابت عافیت و آرامش ذهنی بهتره که آدم جواب نده حتما کتاب Assholism رو مطالعه کنن

تمام مشکلات هر جامعه ای (از درون خانواده بگیرید و تعمیم بدین به کل یک جامعه) از نایستادن در مقابل زیاده خواهی و خواسته های غیر منطقی دیگران شروع میشه و بعد که مقاومت جمعی در برابر هرگونه مساله ای از بین بره مردم دچار بی تفاوتی میشن – یعنی می بینن که طرف داره توی بزرگراه دنده عقب میگیره اما اونا رعایت می کنن که یه موقع باهاش درگیر نشن و تصادف و تصادمی پیش نیاد

سالیان سال پیش و زمان جنگ من و مرجوم مادرم سوار آژانس بودیم و به سمت اکباتان میرفتیم و ایست بازرسی بود و خانم موقری رو از ماشینش پیاده کرده بودن و طرف داشت با الفاظ رکیکی برای این خانم موقر خط و نشون می کشید و ماشینش رو بازرسی می کرد. راننده آژانس مرد مسن و درشت قامتی بود و چون صف بود و ما هم منتظر بودیم که بازرسی بشیم و عبور کنیم ایشون با دیدن این صحنه محکم به پیشونی خودش زد. مرحوم مادرم پرسید چرا به پیشونی خودتون میزنین؟ ایشون یه حرفی زد که مصداق و چکیده ریشه و چرایی همه این مسائل رو در خود داشت و تا امروز به یاد من مونده

اون مرد شریف گفت: خانم من باید بزنم تو سر خودم – چونن روز اول که این جماعت راه رو مثل دزدای سر گردنه بر مردم بستن من و امثال من باید میرفتیم و یه کشیده آبدار میزدیم بیخ گوششون – اون موقع می فهمیدن که شکر خوری هزینه داره و بها داره – و ما از بس مکث کردیم و این پا اون پا کردیم و مقابله نکردیم حالا عرف عوض شده و باور عمومی این شده که هر کسی می تونه هر شکری بخوره و هیچ هزینه ای هم نداره واسش

در مدارس ابتدایی انگلستان به بچه ها یاد میدن که در مقابل همکلاسی زورگو و یا هملاسی هایی که دیگران را تحقیر میکنن باید ایستاد و این شعار رو به بچه ها یاد میدن Stand up to bullies

متاسفانه چون در جامعه ایران فساد سر تا پای سیستم رو فرا گرفته و مردم رو به روزمرگی گرفتار کردن حس تعلق به جامعه از مردم گرفته شده و مشارکت اجتماعی مفهوم عملی نداره چون ممکنه که حمل بر کار سیاسی بشه

پیشنهاد می کنم دوستان مکتوبات دکتر سریع القلم رو در این مورد بخونن که ایشون خیلی شیوا و بلیغ این مشکلات رو موشکافانه تحلیل کردن و بیان کردن

در جوامعی که افراد در اون احساس تعلق اجتماعی رو از دست بدن مسئولیت رفتار شخصی خودشون رو به عهده نمی گیرن و به جای پذیرش خطا نهایت سعی و تلاش خودشون رو می کنن که رفتار خودشون رو توجیه کنن

به قول بیلی کونولی استندآپ کمدین مشهور اسکاتلندی، در این دنیا دهن های زیادی هست که به شدت نیازمند تودهنی های آبدار هستن