روز از نو

باز آخر سال شد. همه جا صحبت از کاستی های پشت سر و امیدهای پیش روست. همه چیز زیباست، حتی شکستها با لبخند یاد میشوند، گرچه برخی کامها هم تلخ اند.

این حس خوبی است، که عید ما، نو شدن سال ما، هم زمان است با نو شدن طبیعت و موجودیت. اما آیا واقعاً ما هم نو میشویم؟ یا وقتی عید گذشت باز روز از نو و روزی از نو؟ همان آدمها، همان عادتها، همان روزمرگی؟ باز هم همان دعواها، همان اختلاف نظرها؟ بدون تعامل؟ با قهر یا زورگوئی؟ راستی امسال نسبت به پارسال چقدر تغییر کردیم؟ چقدر از کاستی ها را خود گردن گرفتیم و چقدر را متوجه دیگران دانستیم؟

من شاید با روش خودم و بر اساس آنچه من کردم قضاوت میکنم، اما در اطرافم هم خیلی تحول و دگرگونی نمیبینم. نمیدانم…

امیدوارم سال نو، سالی باشد پر از سلامتی، دلخوشی و نعمت برای همه در هر جای جهان، از هر دین و آئین و نژاد و ملیت. امیدوارم برای هم وطنانم سال خوبی باشد، با آرامش بیشتر و شادی فراوان. امیدوارم من و همه شما، بتوانیم تغییر کنیم، آنچه خوب نبوده را واقعاً از خود دور کنیم، زمانی را به خودمان را ساختن اختصاص دهیم.

عکس این مطلب را نگاه کنید، مخصوصا از میان تمام عکسهای زیبای ایرانی، این یکی را انتخاب کردم، که یادمان باشد ما بزرگیم، بدون آنکه در دام توهمات بیفتیم، باید این بزرگی را قدر بدانیم، ما خیلی چیزها داریم، همه با هم به داشته ها فکر کنیم، موفقیت پیش روی ماست، آینده از آن ماست که تلاش میکنیم.

بگذارید به زبان دیسک هم بگویم از نوروز، نوروز شاید زمانی باشد که همه ما، I هایمان را آزاد میکنیم تا بروز کنند، اما C ما هم با پیروی از رسم و رسوم و آداب و سنن خود را نشان میدهد. S ها را پائین می آوریم تا به دید و بازدید و سفر برویم و برای تجدید دیدارها بی قرار باشیم، D ها را باید غلاف کنیم که بیشتر کوتاه بیائیم و کمتر بر نظرمان پافشاری کنیم، کمتر خود را مرکز همه چیز ببینیم. نوروز زمان بهره بردن از نقابهای رفتاری است، نقابهایی که این بار استفاده اش لذت بخش است. باید مراقب رفتارمان بیشتر باشیم.

از فرصت استفاده میکنم و از همه شما که این نوشته ها را میخوانید، همراه بوده اید، کمک کرده اید، ایده داده اید، اصلاح کرده اید، و شما که در سکوت فقط میخوانید، از همه ممنونم. شما به من انگیزه دادید که بنویسم، کاری که سالها در آرزویش بودم.

بهار طبیعت، سال نو، نوروز کهن و عزیز، بر همه ما مبارک

سربلند باشید