ساختار یک کتاب

@امیر حقی
سلام
ممنون از نظر ارزشمند شما. همانطور که حتماً میدانید، برای این مدل برنامه های کاربردی روی گوشی و تبلت هم ایجاد شده که همگی خوب هستند.
از همفکری شما متشکرم.
سربلند باشید

@پرویز
ممنون از همراهی و ابراز نظرتان
سربلند باشید

سلام
چه خبر خوبی! پس بالاخره انتظارها به آخر می رسد. تبریک می گویم بابت تصمیم شایسته تان.
به نظرم شیوه دوم کمتر آکادمیک و خوشخوان تر است و برای مخاطب عام جذاب تر است. تئوری می تواند سریع خسته کننده شود و اگر مخاطب زمینه ای نداشته باشد به کنار گذاشته شدن زودهنگام بیانجامد. راستش من هروقت کتابهای درسی هم که برای دانشجویان لیسانس مدیریت در کشورهای پیشرفته نوشته شده را می بینم خیلی حسرت می خورم که چرا ما چنان کتابهایی که با مثال و مسئله شروع می شود و از اول دانشجو را به فکر کردن وا می دارد نداریم. کتابی که با مسئله شروع شود، کمی تئوری بگوید، مثال حل شده ارائه کند، خواننده را دوباره به مسئله و فکر درباره آن حواله کند و همین چرخه را تا آخر با گستره کوتاه و بلند داستان تکرار کند.
من یک فرضی درمورد میزان اثرگذاری هر کتاب یا هر شیوه دیگر ارائه دانش دارم و آن این است که اثرگذاری بستگی به این دارد که آیا در ذهن مخاطب سوالی در آن حوزه وجود دارد یا نه و اگر سوال و مسئله ای هست چقدر روی آن فکر شده و چقدر اهمیت به آن داده می شود. حالا شما بهترین کتاب را هم بنویسید کسی که در این وادی سرگردانی نکشیده باشد حرف شما را نخواهد فهیمد.
بر همین مبنا باز فکر می کنم اینکه خیلی دغدغه سردرگم شدن خواننده را داشته باشید راه به جایی نمی برد. البته یک ساختار قوی و مستحکم و دادن فرایند و الگوریتم و شکل و عکس گویا در جاهایی که ممکن است خیلی می تواند به شکل گرفتن فهم از داستان کمک کند ولی تا آنجایی که من می دانم این قصه از آن قصه ها است که سر دراز دارد و خواننده بی بروبرگرد دچار سردرگمی و هزار سوال بی پاسخ خواهد شد که باید مدتها وقت صرف کند تا جوابش را پیدا کند. ناگفته گذاشتن خیلی از مطالب حتی می تواند به عنوان روشی برای نترساندن خواننده از قدم گذاشتن در وادی عمل باشد.
اینها که نوشتم خیالات خودم برای همان آرزویی بود که اول ذکرش رفت :) اگر جسارتی دیدید به دیده اغماض نگاه کنید.

سلام مجدد
با این خبر که شوق بنده هم به دلسردی تبدیل شد :)
کاملا موافقم که بسیار سخت است. امید من این بود که خود شما قرار است اینکار را بکنید و تجربه را پشتوانه کار کنید. وقتی فهرست مراجع آن کتابها که بنده حسرتشان را می خورم را نگاه می کنی سرگیجه می گیری چون دست کم به پانصد منبع اشاره شده. البته در مقدمه هم فهرست اسامی که در صفحه تقدیرات از آنها تشکر شده سر به صد می زند: منظور اینکه آن کارها جمعی است و خیلی عظیمی از آن جمع هم بی هیچ چشمداشتی کار کرده اند تا آن کتابها تدوین می شود

باسلام- من با روش دوم موافقم، به دو علت: ۱- گاهی اوقات مخاطب تا اندازه لازم با مبانی علمی آشناست و اینک بدنبال مثال های کاربردی(تجربیات اجرائی) می گردد. ۲-در روش دوم، با مطالعه هر مثال خواننده جهت تطبیق آن با دانسته های خود و یافتن “چرائی و چگونگی” بیشتر وادار به “تفکر” می شود.

با سلام با گرفتاری شما آشنایم. خود من بیش از ۴دهه به کار عملی در سازمان های بزرگ و در زمینه ی سیستم و برنامه ریزی و سازماندهی مشغول بوده ام و اصولا” به عنوان مشاور مدیریت کارکرده ام. شش سال پیش احساس کردم دوست دارم تجربه های خودم را به عنوان مشاور برای مشاوران و کارشناسان بنویسم . براین باور بودم که هزاران کتاب ترجمه شده و کلاس تخصصی برای کارشناسان در دسترس است و من نمی خواستم آن هارا تکرار کنم. نوشته ای حدود ۲۵۰ صفحه به عنوان “هندبوک” نوشتم. ناشر عزیزم کتاب را به یکی از همان اساتیدی که کارشان تدریس است نشان داد و ایشان تمام صفحات را به عنوان این که جای فصل و بخش و فلان باید عوض شود و چرا منبع نیاورده ام (منبع خودم بودم!) خط خطی کردند. ازآن به بعد نوشته را کنار گذاشته ام. در کتابی دیگر با عنوان و مأموریت مدیریت بومی باز متوقف شدم چون جو موجود، تجربه نمی خواهد و خواستار ملغمه و تکرار همان لباس های دوخته شده است. توصیه می کنم در حد اشاره به پایه ها و منابع علمی- هرچه می خواهید منعکس کنید و به آن حرف ها گوش نکنید چون جامعه ایران از ترجمه سرشار است و تجربه ی عملی امثال شمارا نیاز دارد.این روش مراجعه مکرر به منابع یک روش امریکایی بسیار قدیمی است . به گل های سرسبد دانش مدیریت مراجعه کنید و ببینید چگونه “نظر”خودرا بازتاب داده اند. اشتباه مرا در متوقف کردن و جازدن و دلخور شدن تکرار نکنید. جسارتا”.

با سلام
اگر اشتباه نکنم این جمله بایستی از انیشتن باشد. “راهی برای آموزش به جز مثال وجود ندارد” همچنین ایشان گفته اند “کسی مطلبی را فرا گرفته که قادر باشد آن را به مادر بزرگش یاد دهد”. من روش طرح موضوع بصورت یک مسئله و سپس حل آن را با مثال می پسندم و در نهایت اگر اشاره ای به مفاهیم و مبانی علمی نیز بشود خوب است. در این صورت افراد علاقمند می توانند با تکرار چرخه بر درک خود از قضیه اضافه کنند.