ارسال رزومه:آری، مراجعه:خیر!

مشکل کوچکی یا بزرگی شرکتها نیست. دوستان من که در شرکتهای بزرگ هم فعالیت می کنند با این مساله مواجه هستند. کسانی که رزومه می فرستند. با تماس شرکت قرار مصاحبه را هم تنظیم می کنند و بعد …. به سادگی و بدون اینکه اطلاع بدهند سرقرار حاضر نمی شوند.
یک بخش از این مساله شاید در ندانست برخی شرایط توسط کارجو باشد. مثل موضوع فعالیت شرکت، نشانی آن و …
واقعیت این است که ما برای اینکه مطمئن شویم کارجو حتما می داند برای کجا رزومه فرستاده، در آگهی فقط نشانی سایت رادمان را می دهیم، تا ابتدا مراجعه کرده و پس از مشاهده محصولات و خدمات ما ، برود در بخش دعوت به همکاری و از طریق فرم اقدام به ارسال رزومه بکند.
پیشتر که تلفن می دادیم یا آدرس ایمیل ، مراجعه اولیه بسیار بالا بود اما مراجعه برای مصاحبه کم. با این وجود هنوز هم با این مساله مواجهیم.
اما…
با الگو گرفتن از این شیوه استخدامی که در وبلاگ مطرح کردم. یک مرحله مصاحبه تلفنی هم اضافه کردیم که فعلا در ابتدا یک مرحله ۲ یا ۳ دقیقه ای مصاحبه تلفنی صورت دهیم و وقتی مطمئن شدیم به درد ما می خورد از او دعوت خواهیم کرد. این شکلی فکر می کنم خود کارجو ها هم بیشتر کنجکاو می شوند و اگر قرار بگذارند بیشتر مراجعه کنند. نمی دانم.
همین!

سلام
در مورد این پست….
شاید به نظر ایده خوبی باشه، ما قبلا از ایمیل خود سایت استفاده می کردیم؛ یعنی ایمیل نشوندهنده سایت بود.
برای حل مشکل همین راهو انتخاب کردیم، یعنی آگهی عام می دادیم و شرایط به طور کامل توی وبسایت (همونجا که زیر و بم کارامونو داره) توصیف کردیم.
بازدید از سایت خیلی رفت بالا
همین طور فاکتور Average Time On Site
رزومه های ارسالی یه کم کمتر شد ولی می تونم با جرات بگم هیچ تغییری تو نیمدن افراد به وجود نیومد.

اتفاقا بعد از این آزمایش و در ادامش، راه حل آقای علی واحد رو امتحان کردیم اما باز هیچ.
من فقط می تونم دسته بندی کنم اونم با شرایط سخت و البته انواع آگهی های روزنامه، وبسایت ها، دوستان، فامیل، معرف و … (به معنی قانون وضع کردن نیست):
۱. منشی بعد از ۳ ۴ ماه پیدا می شه
۲. رشته هایی که خیلی اسم در کردن، مثل مهندسی برق، مکانیک، صنایع و … بیشتر از ۹۰% میان
۳. حسابدار کلا پیدا نمیشه (حداقل واسه ما که نشده)
۴. کسانی که از طریق معرف با آشنایی دورادور اومدن موندگارترن
۵. اگه این زمینه هایی که پیدا نمیشن پیدا بشن بالای ۹۰% موندگارن
۶. موارد شماره ۲ به دلیل خیلی ادعاهای پوچ، خیلی کم پیش میاد بمونن (مثلا چون همدانشگاهیش الآن اروپا ادامه تحصیل میده اینم آدم خفنیه و کلا هنوز نیومده داره در حقش ظلم میشه، برای مثال یک نفر مهندس صنایع، متولد سال ۶۰، تا الآن هیچ کاری انجام نداده (به گفته خودش) و حقوق درخواستیش ماهی یکو نیم میلیونه!)
۷. از اونایی که می مونن شاید زیر ۱۰% کسایی باشن که با یه دو دوتا چهارتای ساده، می فهمن کار کن باشن مزد می گیرن، پیشرفت می کنن و …؛ بقیه غالبا میوفتن توی یه دنیای توهمی که خودشون ساختن.

اگه بخوام ادامه بدم زیاد میشه فقط بازم میگم، اینا تجربست و دلایلی که اوردم صرفا تحلیل شخصیه

ما از نظر نیرو گرفتن به نسبت قد و قوار شرکت، تجربه ناموفق زیاد داریم، دوست دارم یه فرصتی باشه که بگم تا بتونیم باهم یه تحلیلایی بکنیم.