مشتریان بی نزاکت!

من این شانس را دارم که تعدادی وبلاگ بسیار عالی پیدا کرده ام،‌و راستش احساس میکنم که عین دوره دانشجوئی، هر روز یک کلاس درس را میگذرانم. از جمله این مطالب ارزشمند، اشاره مختصر و سودمندی است که در وبلاگ روزنوشتهای بهساد خواندم.  توصیه میکنم حتماً آن را بخوانید، اما بعداً هم برگردید و این نوشته را بخوانید :-)

من میخواهم بگویم که خیلی با برخوردی که در آنجا تشریح شده،‌ موافق نیستم. حالا بگویم که چرا:

من این شانس را دارم که تعدادی وبلاگ بسیار عالی پیدا کرده ام،‌و راستش
احساس میکنم که عین دوره دانشجوئی، هر روز یک کلاس درس را میگذرانم. از
جمله این مطالب ارزشمند، اشاره مختصر و سودمندی است که در وبلاگ روزنوشتهای بهساد خواندم.  توصیه میکنم حتماً آن را بخوانید، اما بعداً هم برگردید و این نوشته را بخوانید :-)

من میخواهم بگویم که خیلی با برخوردی که در آنجا تشریح شده،‌ موافق نیستم. حالا بگویم که چرا:

هر یک از ما ساختار شخصیتی خودمان را داریم،‌با معیارها و خطوط قرمزی که قائل هستیم. این بعد رفتار ما که شخصی است، به خودمان مربوط تر است.

اما از دیدگاه سازمانی، ما مسئولیتهائی داریم.  اقدامات ما عواقبی دارد که ممکن است سامزانی را به باد دهد، دچار بحران کند، یا ….

هدف از آن برنامه آموزشی و سطل آشغال که در مطلب اصلی به آن اشاره شده است، مسلماً تخریب شخصیت فرد نبوده است، بلکه هدف آن بوده که مقایسه ای بین اهمیت معیارهای شخصی و ارزشهای سازمانی به عمل آید.

برخورد یک مدیرعامل،‌ حتی یک بازاریاب، باید تا حدودی تابع فرهنگ و منافع سازمان باشد. شاید بفرمائید که فرهنگ سازمان شما این است که در مقابل چنین عملی دیگر با این سازمان کار نمیکنید. در اینصورت باید بگویم که راه سختی در پیش دارید. راههای بهتری هم برای تنبیه نمودن این مدیر بی نزاکت هست، که لازم نیست خودتان را هم در تنبیه ایشان دخالت داد.

باید این را بگویم که برای خود من هم این مسئله پیش آمده، من هم تحمل نکردم، اما صادقانه بگویم این اقدام من بیشتر احساسی بود،‌ تا منطقی.

همینطور برای من اتفاق افتاده که بعد از مدتی با همان فرد مواجه شدم،‌ و دریافتم که چه آدم متواضع و مودبی است، و بی نوا آن روز واقعاً نتوانسته من را خبر کند (مثلاً فرزندش دچار مشکلی شده است).

کیست که از این تجربه ها نداشته باشد؟ اینجا هم تجربه ای دیگر از این نوع آمده. چند سازمان داریم که اینطور بی برنامه بودن را به ما نشان نداده باشند؟ روز جلسه مرخصی بروند، روز صدور چک،‌ 10 روز نباشند و …. موافقم که باید اینها را متوجه کرد،‌باید نشان داد که ما هم شخصیتی داریم که فدای پول نمیکنیم،‌ اما شخصا معتقدم باید این تنبیه را در طول زمان انجام داد، و به نحوی که سازمان خودمان حداقل آسیب را ببیند.

بدیهی است این نظر شخصی من بود، که راستش خودم هم نتوانسته ام همیشه به آن پایبند باشم.

سربلند باشید.