رزومه شکستها

کتاب “کاش وقتی بیست ساله بودم” یکی از بهترین کتابها در حوزه هدفگذاری و پیش بینی آینده است که توسط خانم تینا سلیگ (Tina Seelig) ، استاد دانشگاه استانفورد نوشته شده و مرکز کارآفرینی شریف هم ترجمه ای از آن را منتشر کرده است. در مورد آقای دنیل پینک هم که نگاه تازه ای به سیستمهای انگیزشی را معرفی کرده است، قبلاً نوشته ام. آقای پینک هر از گاهی، ویدیوهایی کی دقیقه ای منتظر میکند که در این نوبت به مصاحبه ای یک دقیقه ای با خانم سلیگ اختصاص دارد.در این ویدیو، آقای پینک از خانم سلیگ میخواهد که یک توصیه طلائی بکند. ایشان از تمرینی میگوید که خودش و با دانشجویانش در دانشگاه استنفورد انجام میدهد و اسم آن را “رزومه شکستها” میگذارد. این کار بسیار ساده است. میگوید تکه کاغذ بردار و تمام شکستهایت را بنویس و بنویس که از هر کدام چه درسی گرفته ای؟ به همین سادگی.

او میگوید که وقتی چنین میکنی، دیگر آن اشتباهها را تکرار نخواهی کرد. جالب است که میگوید روزی یکی از دانشجویانم از من خواست که مثالی از این موضوع برایش بزنم. به این سوال فکر کردم و نتیجه اش این شد که آن کتاب معروف “کاش وقتی بیست ساله بودم” را نوشتم!

این فیلم یک دقیقه ای را میتوانید اینجا ببینید و میتوانید مشترک این فیلمهای آقای دنیل پینک شوید. در سایت ایشان مطالب مفید دیگری هم هست که شاید برایتان جالب باشد.

موضوع اصلی این نوشته این مصاحبه نبود، معرفی صفحه و سایت بسیار خوب آقای پینک هم نبود. موضوع این نوشته جلب توجه مجدد همه شما بزرگواران است به کارهای ساده ای که در دانشگاههای تراز اول جهان انجام میشود تا انسانها را در مسیر توسعه قرار دهند. راستی اگر این درخواست از هر یک از ما (خود بنده اولین آنها) میشد، چند نفر از ما حاضر میشدیم چنین سیاهه ای را تهیه کنیم؟ چند نفر میپرسیدیم که “حالا که چی؟” چند نفر سوال میکردیم که “این کارها مال 10 سال پیش بود” و ….؟

تفاوت “ما” و “آنها” در همین نگاه است. آنها کارهای ساده را انجام میدهند. فنجان ذهنشان را خالی میکنند. فکر نمیکنند که کسی میخواهد آنها را متهم یا محکوم کند. ساده فکر میکنند، ساده عمل میکنند و نتایج یک درصدی را مورد توجه قرار میدهند.

بیائید ما هم چنین کنیم. بیائید از خودمان شروع کنیم. فهرست شکستها را بنویسیم، و ببینیم “من” چه میتوانستم بکنم که آن نشود، یا چه کنم که دوباره تکرار نشود؟

ساده است، اما به نظرم آسان نیست که مسئولیت، و نه تقصیر را در شکستهای گذشته به عهده بگیریم و بخواهیم که نقشی در عدم تکرار آنها داشته باشیم.

تجربه شما چیست؟

سربلند باشید