من نقش دارم
عده ای در دفاع از عدم توجه به توسعه خود، به این موضوع تکیه میکنند که سرنوشت همه ما از پیش تعیین شده است. استفان هاوکینز میگوید که اگر چنین است، پس چرا همین آدمها به هنگام عبور از خیابان هر دو طرف را نگاه میکنند؟
نقش من و شما در سرنوشتمان چیست؟ کدام تصمیم؟ کدام انتخاب؟ چطور؟
ما نقش داریم و این نقش جدی است.
سربلند باشید
سلام،
نکته تامل بر انگیزی است.
بخصوص که ما بر روی یکدیگر اثر میگذاریم و سر راه یکدیگر شانسها و بد شانسی ها ایجاد میکنیم.
@علیرضا مجاهدی
سلام
ما برای هم موقعیت ایجاد میکنیم، اما دست آخر این ما هستیم که انتخاب میکنیم که از کدام موقعیت چطور استفاده کنیم.
سربلند باشید
دیدگاه نقش داشتن در زندگی خود، دیدگاه بسیار مهمی است ولی اینکه همه چیز را ۱۰۰% ناشی از تصمیمگیریهای فرد بدانیم، اشتباه است. چه بسا دوطرف خیابان را نگاه کنیم، یکهویی یک موتورسوار در جهت خلاف با سرعت زیاد بیاید بزند به ما، آیا اینجا ۱۰۰% نقش با ما بوده؟ درسته که اعتقاد به اینکه سرنوشت هرکس از پیش نوشته شده و شخص هیچ تغییری در آن نمیتواند بدهد، دیدگاهی سراسر اشتباه و عامل عدم پیشرفت فرد است اما در نظر نگرفتن مطلق عامل تصادف یا همان “شانس” معروف هم، غیرواقعبینی است.
@سارا
سلام
هیچ چیز، البته مطلق نیست، نه نقش ما نه نقش دیگران. من هم نوشته ام که من نقش دارم، ننوشته ام که فقط من نقش دارم (گرچه عده ای طرفدار دومی هستند)
اینکه موتور سوار خلاف جهت بیاید، یک تصادف هست، اما شاید با کمی جستجو، آنجا هم نقشی برای خودمان پیدا کنیم؟
نکته به نظرم این است که تکیه بر نقش دیگران برای ما سودی ندارد، توجه به نقش خودمان میتواند سودبخش باشد. فکر نمیکنید که بهتر است راه سودمند تر را انتخاب کنیم؟
از تذکر و مشارکت شما متشکرم.
سربلند باشید
بله، مطلب شما کاملا درست است. امان از دیدگاه “فقط من نقش دارم”؛ گویی عدهای در مقابله با دیدگاه سنتی سرنوشت، از آنطرف بام افتادهاند.
ممنون از پاسخ روشنگرتان