باز هم فوتبال
خبر تلخ است. فوتبال ایران باز هم با محرومیت مواجه شد. آقای جواد نکونام، بازیکنی که به خوش اخلاقی در فوتبال ما معروف است، به خاطر برخوردهای مسابقه ایران و قطر، سه جلسه از همراهی تیم محروم شد. راستی چه شد؟ داستان چه بود؟ چرا چنین شد؟ آیا این داستان تکرار نخواهد شد؟
آنچه رخ داد، و در تصویر فوق گوشه ای از آن دیده میشود، میتواند برای این مربی تازه کار و بازیکن ملی و خوش اخلاق، عواقب بدی داشته باشد. جواد نکونام، یا کمال احترام و فروتنی به محضرش، نتوانست هیجانات خود را کنترل و مدیریت کند. به سوی نیمکت حریف رفت و آنجا رفتارهایی بروز داد که تعبیر فیفا از این حرکات، توهین و تشنج آفرینی بوده است.
این مربی عزیز، نتوانست خود را مدیریت کند. آنگاه انتظار هست که بتواند هیجانات بازیکنان را مدیریت کند؟ آیا این میسر است؟
گوینده و کارشناس محترم رادیو ورزش امروز میفرمود که کارلوس کیروش هم کارهایی از این دست انجام میدهد. درست میگوید، اما کارهای کیروش کنترل شده است. چه بسا اشتباه آقای کیروش این بود که متوجه نشده بود که جنگ روانی او علیه رقیب، بیش از رقیب در نیمکت خودش کسانی را مخاطب دارد که نمیتوانند در مقابل این هیجانات خود را کنترل کنند. او شاید باید میدانست که نکونام بیش از رقیب تحت تاثیر او واقع شده است و شاید این خطا در ارزیابی همراهان، خطای کیروش باشد.
به نظرم بد نیست که در کنار آموزش تمام تکنیکها و روشهای فنی، به تکنیکهای روانشناسی و مهارت نرم هم در دوره های آموزشی مربیان وطنی توجه کنیم. جواد نکونام کسی نیست که با قواعد بین المللی آشنا نباشد، کسی نیست که نداند این کارها چه عواقبی میتوانند داشته باشند، اما شاید در آن لحظه چنان اسیر هیجانات خود شده بود، که نتوانست به آنچه میدانست، فکر کند. این همان هوش هیجانی است، که هم قابل آموزش است هم بسیار بسیار مهم است. شاید مهمتر از پیاده کردن یک نقشه تاکتیکی در زمین حریف.
امیدوارم این محرومیت که علاوه بر مربی، دامنگیر دو بازیکن تیم ملی ما هم شده است، عواقبی در بازی بعدی تیممان نداشته باشد. اما شک نکنید که نگاه جهانی به توانمندی جواد نکونام، تغییر کرده است. این هزینه بزرگی برای ورزش ماست، ورزشی که هر دهه یکی یا دو تا مثل او را پروروش داده است.
امیدوارم کسی به فکر افتد که در این حوزه ها هم روی ورزشکاران بزرگ کشورمان کار شود.
سربلند باشید
