يك تولد

علي واحد را تقريباً هر كس كه اينجا را ميخواند،‌ و بسياري از آنها كه وبلاگ ميخوانند، ميشناسد. سالهاست كه وبلاگ خوب و سرآمد شركت رادمان را نوشته و مينويسد، جايزه هم برده، وبلاگ برتر هم شده و افتخارات ديگر كه همه ميدانند.

اين روزها علي واحد اعلام كرده كه ميخواهد جاي ديگري هم بنويسد. خيلي خوشحالم كه حالا ۲ فرزند مجازي دارد (اقلاً دوتايش را بنده ميدانم :-)).

راستش به نظرم علي واحد وقتي نمي نويسد، ناراحت است، چون آنچه در درونش و در مغزش ميگذرد را نميتواند برون ريزي كند، و اين به نظر من چنين فردي را (با آن I مثال زدني) آزار ميدهد. خوشحالم كه مينويسد، نگاهش را دوست دارم، گرچه گاهي ممكن است با هم موافق نباشيم، اما نگاهش خاص است…

فرزند تازه اش (منظورم وبلاگ شخصي است، سوء تفاهم نشود)، انگليسي زبان خواهد بود، اين هم رخداد خوبي است، حالا دنياي اطرافش خيلي بزرگتر خواهد بود، آفرين به اين تصميم شجاعانه و به جا. اين از آن خبرهاي خوبي بود كه خودش ميگفت بايد داد. اما منتظرم ببينم به جاي “همين!” معروفش چه “برندي” براي وبلاگ جديدش خواهد ساخت. داشتم به “That’s all” خانم مريل استريپ در Devil wears Prada فكر ميكردم… اما آن نقش اصلاً شبيه اين دوست نبود… منتظر خواهم ماند، با اشتياق.

اگر روزي ديديد كه علي واحد با اين وبلاگ يك جايزه وبلاگ نويسي عجيب و غريب برده، خيلي تعجب نكنيد.

شك ندارم كه بسياري خواهند خواندش، لينك باران و معروفش خواهند كرد و به او انگيزه خواهند داد، گرچه بعيد است او در انگيزه كم بياورد.

در آخر، بعد از تمام دعاها و آرزوهاي خوب، اميدوارم آقاي واحد، وبلاگ رادمان را هم رها نكند،‌ كه واقعاً حيف است… بچه هاي اول، كمتر غر ميزنند، اما نياز به توجه دارند 🙂

سربلند باشيد